Geheimen van licht

Kinderen die later de diagnose MS krijgen hadden als kind al een veel lager vitamine D-gehalte dan andere koters, zo meldden Canadese onderzoekers in hun studies die nog meer verbanden lieten zien tussen deze ‘zonnevitamine’ en ziekte. Dit waren de eerste studies die de effecten aantoonden bij kinderen, hoewel er wel andere waren die lieten zien dat volwassenen die meer noordelijk leven, en dus minder zonneschijn krijgen, meer kans hebben op het krijgen van MS. Ook komt er door dit soort onderzoek steeds meer bewijs dat er verband bestaat tussen te weinig vitamine D en ziekte, waaronder ook borst- en darmkanker, hartkwalen, suikerziekte en tbc.[1]

Dr. Heinrich Kremer heeft een net iets andere zienswijze over het ontstaan van kanker dan de gebruikelijke opvatting. Hij noemt zijn nieuwe theorie Cell Symbiosis. [Note: The Silent Revolution in Cancer and AIDS Medicine, 2008, ISBN 978-143635083] Volgens Kremer ontstaan kankercellen niet vanuit DNA-mutaties, maar door een verstoring in het mitochondrium (een onderdeel van de cel). Het mitochondrium maakt energie aan voor ons lichaam in de vorm van ATP. Wij hebben veel ATP nodig om te kunnen leven. Wat echt interessant is zien we in de rol die elektromagnetische energie (licht) speelt bij dit proces. Het blijkt dat de hele matrix aan reacties waarmee ATP wordt aangemaakt licht absorbeert.

Volgens een vooraanstaande onderzoeker van biofotonen, de Duitse biofysicus Fritz-Albert Popp, wordt licht voortdurend opgenomen en weer afgegeven door DNA-moleculen, in de kern van elke cel. Deze bio-fotonen creëren samen een dynamisch, samenhangend netwerk van licht. De laserachtige cohesie van dit biofotonenveld is een belangrijk werktuig dat als eerste informatie uitwisselt, op een zeer functionele, efficiënte en coöperatieve manier.

Dr. Damien Downing zegt in zijn boek Daylight Robbery[2] dat Russische wetenschappers hebben aangetoond dat dieren die werden blootgesteld aan de juiste hoeveelheden zonlicht aanzienlijk sneller een reeks toxinen uit hun lichaam konden elimineren, vergeleken met dieren die zich van het zonlicht afkeerden. De toxinen die zij bestudeerden waren onder meer kwarts- en koolgruis, giftige metalen zoals lood, cadmium en kwik, levergifstoffen zoals kooltetrachloride, en de neurotoxinen die tegenwoordig zo uitgebreid toegepast worden als pesticiden. Ze merkten dat zonlicht deze opruiming van toxinen uit het lichaam twee tot twintig maal zo snel liet gebeuren. Het beste effect werd verkregen wanneer blootstelling aan zonlicht al enige tijd aan de gang was voordat de gifstof het lichaam binnenkwam.

De al eerder genoemde dr. Fritz-Albert Popp toonde in een aantal experimenten aan dat alle cellen in ons lichaam voortdurend een beetje licht uitstralen, wat hij noemde ‘bio-fotonen emissie’. Popp’s experimenten duiden erop dat deze lichtuitstraling de manier is waaop cellen met elkaar communiceren. ‘Licht kan cascade-achtige reacties in de cellen laten beginnen of juist stoppen, en genetische celbeschadiging kan praktisch hersteld worden door zwakke lichtstralen. We staan nog steeds maar op de drempel van het volkomen kunnen begrijpen van de ingewikkelde verbanden tussen licht en leven, maar we kunnen al wel absoluut vaststellen dat de werking van ons hele metabolisme afhankelijk is van licht.’

Dr. Frans Morell en drs. L.C. Vincent speelden samen met dr. Popp al langer dat licht de elektromagnetische trilling (oscillatie), of golven in het lichaam kan beïnvloeden, en de werking van enzymen kan reguleren. Interessant was dat Popp ‘kon voorspellen welke stoffen kanker konden veroorzaken. In alle gevallen absorbeerden de stoffen die kankerverwekkend waren het ultraviolette licht, waarbij de frequentie werd gewijzigd of aangetast. Er was nog een andere vreemde eigenschap van deze stoffen: elk van de carcinogenen (kankerverwekkers) reageerden alleen maar op licht van een specifieke frequentie: 380 nm (nanometer), in het ultraviolette bereik.’

Dr. Michael Hamblin van het department van dermatologie aan de Harvard Medical School schreef: ‘Het gebruik van een zwak veld van zichtbaar of bijna-infrarood (NIR) licht om pijn, ontsteking en oedeem te verzachten, genezing van wonden, diepere weefsels en zenuwen te versnellen, en beschadiging te voorkomen aan weefsels, is al bijna veertig jaar bekend, sinds de uitvinding van lasers. Aanvankelijk werd dit beschouwd als een eigenaardige eigenschap van laserlicht (softlasers, ook wel cold lasers genoemd), maar dit onderwerp is nu uitgebreid naar foto-biomodulatie en foto-biostimulatie door gebruikmaking van niet-coherent licht.’ Hetzelfde geldt ook voor de therapie met pulserende elektromagnetische velden.

Wanneer wij ziek worden ervaren we een uitschakeling van lichaamsfuncties, en dit vindt plaats op elk niveau van het leven in een cel, waaronder het elektrische, het magnetische en het lichtniveau. Als er dingen uitgeschakeld worden op een lichtniveau dan gaat de communicatie tussen de cellen verloren. Dr. Popp zei dat: ‘Ziekte ontstaat wanneer deze communicatie verbroken wordt, wanneer de cellen niet meer dezelfde taal spreken. Het ‘toedienen’ van licht heeft een resonantie-effect, waardoor de cellen weer dezelfde taal spreken en het lichaam weer kan herstellen.’

Maten & prijzen Terug naar de homepage